Griekenland – Niets is voorbij, alles begint nu
Niets is voorbij. Alles begint nu.
Iedereen wist dat het niet lang meer kon duren. De Griekse “tijdbom” zoals de beurshandelaars van overal het noemden, moest vroeg of laat wel ontploffen. Al jarenlang staat het land aan de rand van de afgrond, uitgeput. In december 2008 was de moord op Alexis door de politie slechts de vonk die een revolte deed ontbranden die reeds in de lucht hing tegenover levensomstandigheden die ondraaglijk werden. De tranen die de minister van economie een jaar geleden beloofde, hebben wel degelijk gevloeid, maar door een trage en pijnlijke distillatie. Heel die periode lang zijn de protesten blijven aanzwellen, met dalen en pieken. Hoe meer maanden voorbijgingen, hoe meer de strik van het Internationaal Muntfonds en de Europese Unie werd aangetrokken en hoe evidenter het werd dat niets de Griekse bevolking er van zou kunnen weerhouden om op straat te komen en te protesteren. Dat deze toestand van beleg, van ingehouden adem, niet eeuwig kon blijven duren… dat wist iedereen. Vroeg of laat zou er zich een keuze opdringen. Een drastische, radicale keuze.
Gisteren, op zondag 12 februari 2012, werd die keuze gemaakt. Het parlement moest die dag het decreet aannemen dat de besparingsmaatregelen opgelegd door de zogenaamde “Trojka” zou goedkeuren in ruil voor een lening van vele miljarden euro. De inhoud van het akkoord is niet erg duidelijk, maar we weten dat het liberaliseringen voorziet, bezuinigingen op de sociale uitgaven, massale ontslagen in de openbare sector, een duizelingwekkende loon- en pensioenverlaging (die er reeds van langs hadden gekregen). Met andere woorden: gedaan met de vaseline.
Maar gisteren, 12 februari 2012, was de regering niet de enige om haar keuze te maken. In de namiddag begonnen de straten van Athene en andere Griekse steden zich te vullen met vrouwen en mannen die niet opgesloten thuis wilden blijven wachten totdat de televisie hen het einde van alle hoop aankondigde. Een enorme, onmeetbare massa. Uitgeput? Zeker. Verontwaardigd? Al evenzeer. Maar vooral razend. Ondanks de vele preventieve aanhoudingen in de voormiddag, ondanks het feit dat de politie de bezette rechtsfaculteit had omsingeld om te verhinderen – zonder succes – dat de bezetters zouden deelnemen aan de betoging, vulde het Syntagma-plein voor het Griekse parlement zich al snel met mensen die uit de vier uithoeken van de stad afgezakt waren. En toen ten midden van deze bonte massa gemaskerde betogers, gewapend met stokken en molotovs, opdoken, begon deze overrompelende massa te applaudisseren. Want zoals de journalisten zelf toegaven, was de vijandigheid tegenover elke vertegenwoordiger van de Staat erg tastbaar bij alle aanwezigen. En ditmaal slaagde de ordedienst van een linkse vakbond – die enkele maanden geleden het Parlement beschermd had tegen de betogers – er zelfs niet in om tot op het plein te geraken toen de rellen begonnen en de lucht zich vulde met de scherpe geur van traangas.
Zo, toen binnen de muren van het paleis de politieke klasse zich klaarmaakte om te knielen voor de economie, vochten buiten mensen voor hun leven. Ze vonden het niet nodig om het resultaat van de laatste stemming af te wachten. Het Griekse vuur, een onoplosbaar en dus onblusbaar raadsel, zette alles wat het op haar weg tegenkwam in lichterlaaie. Tientallen en tientallen gebouwen – waaronder banken, winkels, supermarkten, bibliotheken, cinema’s,… – gingen in vlammen op. Ook de Marfin bank, dezelfde waar tijdens de betoging van 5 mei 2011 drie bedienden stierven, werd in brand gestoken. Met de grond gelijk gemaakt. De straten zagen zwart van volk, er werden barricades opgeworpen, zowat overal vonden er gewelddadige botsingen plaats met de ordetroepen.
Maar het gaat hier niet over de gewoonlijke Griekse kroniek die we al jarenlang gewend zijn te horen (en te bewonderen). Want gisteren is er iets veranderd. De definitieve beslissing werd genomen en… het is onmogelijk om de klok terug te draaien. De gewelddadige charges van de politie hebben de betogers er niet van weerhouden om meermaals terug te keren naar het Syntagma-plein. De molotovcocktails werden bijgetreden door nieuwe, nog krachtigere brandbommen. De beruchte brigades gemotoriseerde politie jaagden niet meer evenveel angst aan nadat een kabel die over de straat gespannen was één van die eenheden ten prooi leverde aan de betogers. Het gemeentehuis van Athene werd bezet (en al even snel terug ontruimd). Er werden enkele politiekantoren, zoals aan de Acropolis en in Exarchia, aangevallen (meerdere flikken raakten daarbij gewond en hun wagens gingen in vlammen op). De privé-woonst van Kostas Simitis (eerste minister van 1996 tot 2004) werd aangevallen. En in Omonia, een wijk van de hoofdstad, werd een wapenwinkel geplunderd. Dit is geen revolte meer…
Het is dus geen toeval dat de rechtsfaculteit, die bezet werd door anarchisten en anti-autoritairen en beschouwd wordt als een bolwerk van de revolte, gisteren omsingeld werd en meermaals bestormd werd door de ordetroepen. Zonder resultaat. Hoewel er gewonden vielen onder de bezetters, weerstond de bezetting alle aanvallen en verkondigde: “Niets is voorbij. Alles begint nu.” Daarenboven: als degenen die aangewezen werden als de provocateurs van de rellen gisteren sinds de namiddag omsingeld waren, wie was het dan die aan het vechten was vanaf 17u tot laat in de nacht, in alle straten van Athene?
En dacht je soms dat alleen de hoofdstad brandde? In Thessaloniki vonden er botsingen plaats met de flikken terwijl de klokken van een kerk luidden als om algemeen alarm te slagen. Ook in Patras waren er betogingen, waar in de dagen daarvoor onteigeningen van supermarkten plaats hadden gevonden, gevolgd door de herverdeling van de goederen. In Volos vielen de betogers eerst het belastingkantoor aan, waarbij de documenten in het gebouw vernietigd werden, en staken daarna het gemeentehuis in brand. In Korfoe werden meerdere kantoren van politiekers van de PASOK (socialisten) aangevallen, waaronder dat van de ex-minister van Justitie Dendias, en volledig verwoest. Op verschillende plaatsen werden gemeentehuizen en regio-zetels bezet.
En terwijl Athene kort en klein geslagen werd, verklaarde de minister van Financiën Venizelos in een poging om de pil van de parlementsstemming te doen slikken: “De keuze is niet tussen offers doen en geen offers doen, maar tussen offers doen en iets onvoorstelbaar.” Daar zit waarheid in. Gisteren, 12 februari 2012, koos de Griekse regering voor het offeren van haar onderdanen. Net zoals morgen de Italiaanse, Spaanse, Portugese, Belgische regeringen dat zullen doen… Het heeft geen zin om degene die dat niet aanvaardt, een rechtvaardigere, een meer eerlijke markt of het respect voor de mensenrechten voor te spiegelen. In Athene, wieg van de beschaving, heeft de democratie eindelijk haar hypocriete masker afgeworpen. Degene die niet op z’n knieën door het leven wil gaan, blijft niets anders over dan iets onvoorstelbaar te proberen.
De opstand.
13.2.2012
Finimondo.org